Wijlen Sterckeman †

Op 6 december 2010 was hetvolgende bericht te lezen in de krant: http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=DMF20101206_060. Daar mijn vader op dat moment doodziek in het ziekenhuis lag, al onze vrije tijd aan ziekenhuisbezoeken gespendeerd werd, en het op ons dat moment geen zier kon schelen wat er in de wereld of zelfs maar in onze naaste omgeving gebeurde, hadden wij dus geen flauw vermoeden van wat er gebeurd was. Op 12 december overleed mijn vader en begin februari kregen we een aangetekend schrijven: een ander overlijdingsbericht, dat van onze caravan Sterckeman. De hangar waar onze caravan stond is volledig uitgebrand alsook het kantoortje waar de paperassen werden bijgehouden , waardoor het moeilijk geweest was om de eigenaars van alle kampers onmiddellijk te localiseren en te contacteren. Het nieuws kwam hard aan, maar in vergelijking met het verlies van mijn vader, werd dit voorval eigenlijk vrij nuchter benaderd en heel sterk gerelativeerd. Vooral een gevoel van ongeloof bleef achter. Vrij snel rees ook de vraag : “Wat met onze volgende vakantie ?  Een nieuwe caravan kopen of een 2-de handse , … “. Het is toch een heel budget, zo’n caravan. Als een geluk bij een ongeluk had mijn moeder, nu mijn vader er niet meer was, hun caravan een paar weken tevoren te koop gesteld.  Uiteindelijk hebben we beslist de caravan van mijn ouders over te kopen. En eigenlijk vond ik het ook goed dat we pas later van de brand vernomen hebben. Dit had er toen in december echt niet meer bijgekund. Soms is het bangelijk zoals de dingen in elkaar passen.   Is het echt toeval dat onze caravan net op dat moment moest uitbranden ? Of dat mijn vader net toen moest sterven ? En dat we de brand pas veel later moesten vernemen? Soms lijkt het alsof er magische krachten aan het werk zijn.

Het enigste wat overblijft: de nummerplaat

De ravage