Dit delen:

Deze foto is maanden geleden getrokken, toen Cooky nog een puppie was. Het is één van de beste foto’s die ik van beide honden heb. De timing was perfekt. Ziehier twee fantastische fotomodellen die zich op hun best laten zien:

Spot en Cooky

Dit delen:

En neen..., gij zult niet lezen, maar wel met mij bezig zijn.

Dit delen:

Waarom we onze border collie Spot ook wel eens  “Romeinse berggeit” noemen:

1) Hij ging vaak liggen om te eten of te drinken – Dit hebben we ondertussen opgelost door een drink- en eetbak op statief te kopen

2) Hij kan ontzettend goed klimmen – Hoe hoger hoe beter:

Onze romeinse berggeit

Toen Spot nog  jong was, bleef hij overdag als iedereen het huis uit was in de tuin. We hadden echter ons terras afgezet met een houten constructie en een poortje. Toch is hij erin geslaagd om erover te raken. Echter, hij is blijven hangen met zijn achterpoot en hevig bloedend hebben we hem naar de veearts moeten brengen. Je kon zijn bot zien. Onder volledige verdoving, heeft de veearts de wonde dichtgemaakt. Daarna was het alsof er niets gebeurd was. Het lijkt wel alsof hij gewoon geen pijngrens heeft . Hij zou gewoon doorgaan tot hij erbij neervalt. Als puppy al moesten we hem regelmatig in de bench zetten om hem ( lees: ons)  rust op te leggen en nu hij 9 is en last krijgt van arthrose, moeten we voorzichtig zijn hoe we met hem spelen, of hij loopt daarna weer mank.

“Hide & seek” is, naast rapporteren, één van zijn lievelingsspelletjes. We mogen niet gaan zitten of daar komt hij aan en duwt veelzeggend zijn snuit onder je arm. Zoals nu trouwens.  Dan verstop ik zijn speeltje en begint hij heel de plaats rond te lopen met zijn snuit inde lucht.  5 minuutjes ben ik dan gerust.

Gelukkig is het soms ook zo:

Dit delen:

Introductie

Na veel uitgeprobeer van themes en inhoud, voilà het resultaat. Dit zal het zo ongeveer zijn (ongeveer, want ik ben zelden volledig tevreden, en wil de optie behouden, voor mezelf en voor de lezers, om eventueel toch nog een paar veranderingen aan te brengen)
Wat de inhoud van de blog betreft, ziehier een kleine intro:
Eerst en vooral maak ik deze blog voor mezelf, om er bedenkingen, kleine anekdotes en fotos kwijt te raken. Maar laat jullie hierdoor niet afschrikken om toch reacties achter te laten. Alle commentaar is welkom.
Ik kan niet beloven dat er elke dag iets zal gepost worden, hoewel het wel de bedoeling is, als is het dan maar een snelle krabbel of gewoon een leuke foto, en neen, géén recepten of dan toch de mijne niet. Chapeau voor de mensen die graag koken, maar deze hobby is niet aan mij besteed. Bovendien heb ik een echte chef-kok in huis. En zoals hij zelf zegt: “Ik wil lékker eten” , dus …. Mij hoor je niet klagen.
Héél af en toe, met de nadruk op “héél”, kook ik wel eens, maar daar moet ik mij dan eerst een paar dagen op voorhand psycholgisch op voorbereiden, recept zoeken (want dan moet het wel iets speciaals zijn), boodschappenlijstje maken en inkopen doen. Op die manier vind ik dan wel weer leuk.
Een kinderpraat hoekje komt er ook niet. De dochter van 21 heeft 4 maanden geleden samen met haar vriend haar eigen nestje gehuurd. De baby talk is dus al een tijdje achter de rug.
Er is echter wel nog onze viervoeter van het merk “border collie” , die luistert of toch geacht wordt te luisteren naar de naam“Spot” . En sinds een paar maanden werd de familie uitgebreid . Toen mijn dochter dit aankondigde sloeg mij hart even over, maar toen bleek het over een engelse bulldog te gaan. De meid is ondertussen een flinke puppy van 5 maanden oud. Bij deze kreeg ik ook alvast, in afwachting van het meterschap (van een echt boeleke dan) de titel “grootmoeder” opgeplakt.

Zo,nu is het wel tijd om wat kleur in te voegen.

LInks: Spot - Rechts: Cooky

En nu mijn andere schatjes

Als dat geen echte liefde is ?

En “us”

Mezelf met de beste kok ter wereld

Nu wel baardloos. Mijn ventje was één van die “gekken” die heeft meegedaan met de “laatdebaardenstaan” actie toen we zonder regering zaten.

Later meer …