Dit delen:

Deze foto is maanden geleden getrokken, toen Cooky nog een puppie was. Het is één van de beste foto’s die ik van beide honden heb. De timing was perfekt. Ziehier twee fantastische fotomodellen die zich op hun best laten zien:

Spot en Cooky

Dit delen:

Verleden weekend hebben we dus met z’n allen alle klokken één uur achteruit gedraaid. En elk jaar zeg ik tegen mezelf:  “Jeeh! Een uurtje langer slapen! ” Maar eigenlijk is dat niet zo, want tijdens het weekend staat de wekker op non-actief. Of dat zou toch zo moeten zijn, want zaterdag werd ik toch zeker niet om7:00h gewekt door … de wekker. Verdorie ! Normaal is het eerste wat ik doe op vrijdagochtend de wekker uitschakelen voor het weekend. Vergeten dus ! Maar waar was ik gebleven? Dat het eigenlijk niet zo is dat ik een uurtje langer slaap wanneer de klok  een uur wordt teruggedraaid. Want wanneer mijn lichaam vindt dat het genoeg geslapen heeft wordt het vanzelf wakker, ongeacht of het nu 7, 8 of 9 uur is. Eigenlijk wordt mijn dag dus gewoon langer. Mijn maag echter vond dat niet zo leuk: één uur langer moeten wachten op voedsel ?!  Het avondeten werd dus wat vroeger genuttigd dan naar gewoonte en later werden er dan nog zoutjes voor de TV weggewerkt, kwestie van de ingewanden te sussen. Vervolgens een nachtje slapen en alles was weer zoals normaal.

Hebben jullie last van de uur verandering of  gaat het ongemerkt aan jullie voorbij ?

Dit delen:

Sinds een paar jaar ben ik systematisch begonnen om van elke plaats die ik bezoek mij een magneet aan te schaffen als aandenken. Het ene jaar is dat er maar één en andere jaren kunnen het er meerdere zijn. Hieronder volgt een overzichtje van mijn verzameling.

Annecy: Mei 2012 – kampeervakantie met Vacancesoleil (huurtenten)

L’île de Bréhat & Côte de Granit Rose: Augustus 2011 – kampeervakantie (caravan)

La France

Dit delen:

Ik speelde al eventjes met het idee om mij een smoothie maker aan te schaffen. Ik ben nogal lui wat betreft “fruit eten”  en ik eet er dus ook veel te weiig van.  Meestal kom ik niet verder dan een banaan rond 10:00h op het werk. Maar serveer het mij als salade of in de vorm van vloeistof en ik kan er massa’s van verorberen. Ik kocht al regelmatig smoothies in flesjes, met de gedachte : “Het is gezond, lekker en bovendien gemakkelijk”. Maar die drankjes zijn wel een aanslag op je budget. Ook bij dat “gezond” heb ik mijn bedenkingen. Ik vind dat er niets gaat boven “vers van de pers” en  bovendien kan je in een zelfgemaakt brouwsel zelf je ingrediënten kiezen. Dus een paar weken geleden werd er een smoothie maker aangeschaft. Mijn keuze ging uit naar de “Smoothie Maker Princess 212062”, voornamelijk wegens zijn prijs.

Princess Smoothiemaker

En samen met deze aankoop is er een nieuw voornemen tot stand gekomen: “Elke dag na het thuiskomen van het werk wordt “smoothie-time” en wordt er een smoothie geconsumeerd, een combinatie van fruit aangelengd met wat fruitsap. En in plaats van mijn dagelijks ochtendglas warme melk op bed, krijg ik nu een fruitdrankje geserveerd, op basis van melk dan. Pure verwennerij !

We hebben al een paar fruitcombinaties uitgeprobeerd, maar recepten en ideetjes zij steeds welkom.

Dit delen:

Zoals ik eerder in dit bericht vermeld heb, hadden wij ons ingeschreven voor “samen stroom kopen”. De leverancier die voor de combinatie gas/elektriciteit de gunstigste voorwaarden bood was “Essent”. Na een snelle berekening bleek deze offerte zoals trouwens verwacht in ons voordeel te spelen.

Verleden week kregen we dan onze eerste maandelijkse factuur. Die ligt 48 euro lager dan vorige, wat een winst van 576 euro per jaar betekend. Daarenboven krijgen we nog eens een goeie 500 euro terug van onze vorige provider (Electrabel) .  Ons verbruik is sinds 2009 gestaag verminderd zowel voor gas als elektriciteit en die trend zet zich nog door, niettegenstaande manlief sinds een dik jaar nu niet meer werkt en het huis de hele dag moet verwarmd worden.

Hoe we dat doen:

• De kinderen buiten zetten (grapje … maar het helpt wel 🙂 – je hebt geen idee wat een energievreters dat zijn: laptop, tv, telefoon,…
• Spaarlampen gebruiken
• Droogkast en diepvrieskast afschaffen
• De kamertemperatuur met een graadje verminderen (dat brengt dan wel een extra kost aan dekentjes en flanellen pyjama’s  met zich mee)
• Elektrische toestellen niet onnodig laten aanstaan. De radio blijft wel spelen voor Spot als hij alleen thuis is en er blijft ook altijd licht branden ’s avonds als we niet thuis zijn, om inbrekers weg te houden. Na 2 inbraken …
• De verwarmingsketel vervangen
• Nieuwe dakisolatie aanbrengen
• De wasmachine die stuk was werd door een A+++ vervangen.

Wat nog verbeterd kan worden:

• Isolatie op de buitenmuur aanbrengen. Dit staat nog op het lijstje maar is momenteel nog niet ingepland.

Nu is het vooral nog hopen op een “warme” winter.

Gaan jullie bewust met energie om ? En wat doen jullie dan zoal om te bezuinigen op energie ?

Dit delen:

Ouder worden hoeft niet altijd gepaard te gaan met aftakeling. Het levende bewijs loopt bij mij thuis rond. Manlief kloeg al een tijdje dat zijn “varilux” (bril met progressieve glazen) niet meer het gebruikelijke confort gaf dan vroeger. Hij zag minder goed van ver en begon af en toe zijn bril uit te laten om tv te kijken. In onze achterhoofden zagen we al 800 euro verdwijnen van onze rekening  voor een nieuwe bril. Een bezoekje aan de oogarts bevestigde inderdaad dat zijn bril niet meer aangepast was en … dat zijn verzicht eigenlijk perfekt was zonder bril. De “varilux”  kon dus vervangen worden door een gewone leesbril. Een hele opluchtig vanuit budgetair standpunt gezien – een goede leesbril kan je bij de optieker al hebben vanaf 20 euro – , maar wel een hele aanpassing voor manlief, die nu met “een bril aan een koordje”  rond zijn nek loopt en te pas en te onpas zijn bril moet op- of afzetten. Het gevoel geen bril meer op de neus te hebben is ook een hele aanpassing. De oogarts wist trouwens te vertellen dat sommige mensen er gewoon niet meer aan kunnen wennen om zonder bril te lopen, en dan maar een montuur met neutrale glazen laten maken. Ook voor mezelf is het een beetje wennen om hem zonder bril te zien.

Dit delen:

Eerste werk ’s ochtends van manlief was de receptie gaan melden dat de elektriciteit was uitgevallen. Gelukkig werd het ook ditmaal snel verholpen. Na een goede kop koffie was het inpakken geblazen. Oorspronkelijk dachten we nog op de terugweg een extra nacht in Frankrijk te blijven – zie het als een rustdag – maar gezien het niet al te beste weer en de nogal frisse temperaturen, hebben we uiteindelijk besloten om de extra nacht nog in Portugal door te brengen en dan wel in “Camping Alentejo”, de camping waar we verleden jaar ons hele verlof hebben doorgebracht. We hadden het er zo naar ons zin, dat we er toen letterlijk zijn blijven plakken. We wisten ook meteen waar we dan gingen avondeten: “Restaurant A Convenção” in Évoramonte, ons stamrestaurant van verleden jaar.

O Castelo de Évoramonte

Évoramonte

Hoewel we goed georganiseerd waren vlotte het inpakken niet zo. Misschien wel omdat het begon door te dringen dat het verlof op zijn einde liep. Het was een rit van een kleine 3 uur. Geleidelijk zag je het landschap veranderen : van de dichtbevolkte vlakten naar de heuvels met de kurkeiken en olijfbomen, koeien en schapen op uitgestrekte weiden en elk dorp gebouwd op een heuvel met op de top een kasteel of wat ervan overblijft. Het landschap waarop ik verleden jaar verliefd op geworden ben.

Alentejo

Siebo, de baas van de camping, herkende ons meteen toen we aankwamen. ’s Middags zijn we naar de “Pingo Doce” gereden om eten en drinken op te slaan voor de terugreis : 3 lange dagen.

Het had de hele nacht geregend. Gelukkig hadden we niets buiten laten staan. We zijn opgestaan, hebben ons aangekleed en een half uur later waren we vertrokken. We hebben de hele ochtend in de regen gereden. Rond 17:00u zijn we dan in Spanje gestopt om te overnachten in “Camping Fuentes Blancas” in Burgos. Na een verfrissende douche bij 15°C hebben we nog even een wandeling gemaakt om de beentjes na een dag in de wagen zitten wat beweging te gunnen. Bij de ingang van de camping stootten we op een nest kittens.

Me en de kittens

’s Avonds hebben we in het restaurant van de camping gegeten. Het eten in de Spaanse campings is wel niet veel waard. In’t vervolg gaan we denk ik ons eigen potje voorzien.

Het had weer de hele nacht geregend en bij 13°C zijn we vertrokken richting Frankrijk. Ik begon nu toch heel hard te verlangen naar mijn huisje met zijn centrale verwarming.
In Frankrijk was het, raar maar waar, warmer en zonniger. We zijn gestopt in de camping “Le Future” tegen Poitiers. Elk jaar zeggen we weer: “Spijtig dat we geen dag langer kunnen stoppen, om de “Futuroscope” te bezoeken.” Ons laatste bezoek moet van zo’n 12-14 jaar geleden dateren en ik zou het wel graag nog eens overdoen. Maar er is nog zoveel dat ik nog zou willen zien of herzien, dat ik waarschijnlijk met één mensenleven niet zal toekomen. ’s Avonds hebben we zelf een potje gekookt, nog wat gelezen en vroeg gaan slapen.

Voor de verandering een droge nacht gehad. We waren wakker geworden rond 8:00h. Vandaag zouden de laatste 650 km afgelegd worden. Rond 18:00h waren we thuis en een uur later was de caravan uitgeladen en zat mijn wasmachine vol. Het dagdagelijkse leven was weer begonnen.

After-holiday stress

Dit delen:

Dag 1:

De dag na onze uitstap naar Peniche zijn we richting Lisboa vertrokken.
We zouden 3 dagen uittrekken om Lisboa te verkennen. We waren er al eens geweest een 5 tal jaren terug als Citytrip dan, en waren toen zo enthousiast dat we dit jaar besloten terug te gaan.
We hebben ons geïnstalleerd in Lisboa camping, een camping gelegen in het Parque de Monsanto. De makkelijke bereikbaarheid van Lisabon met de bus van daaruit heeft onze keuze bepaald.
De camping is heel groot en de plaatsen zijn heel OK. Voor de mensen die enkel komen om de stad te bezoeken zijn er plaatsen voorzien met een betonnen platform. Elke plaats heeft bovendien zijn eigen elektriciteit – en watervoorziening. Een voortent kan je wel niet zetten. Toch is er voldoende ruimte voorzien tussen de plaatsen, zodat je niet echt op elkaar zit. De camping stond op dit gedeelte behoorlijk vol, de meesten waren campers. Het restaurant in de camping was nog open, en daar hebben wij de eerste dag gretig gebruik van gemaakt. We hadden geen van beiden nog zin om te bewegen.

Lisboa Camping

Pão com Paté de Peixe e Presunto – delicioso !

Dag 2 (zondag)

De nacht was niet helemaal verlopen zoals het moest. Rond 1uur werd ik wakker van geluid, een tikkend geluid. Het langer ik luisterde hoe sneller het getik en hoe harder het geluid. Wat later kwam er ook lichtspel en gedonder aan te pas. De regen viel nu met bakken uit de hemel. Na een tijdje ben ik toch terug in slaap gesukkeld en toen ik rond 8:00h wakker werd, was het stil. Het regende niet meer en er was zelfs een zwak zonnetje.
Rond 10:00 h zijn we met de bus 714 naar het centrum van Lisboa gereden, een rit van een 40-tal minuten.
Daarna zijn we onmiddelijk naar de toeristische info gegaan om een “Lisboa card” voor 3 dagen aan te schaffen.
Met deze kaart kan je gedurende 3 opeenvolgende dagen onbeperkt gebruik maken van het openbaar vervoer in Lisboa: metro, tram, bus, elevador, en de trein tot Cascais en Sintra. Bovendien heb je ook reductie op tal van de musea.
De eerste dag hebben we rondgedoold in het “Parque de Nações”, waar we ook geluncht hebben, het “Museu do Fado” en het “Museu do Azulejo” bezocht. De rest van de namiddag hebben we wat gekuierd in de Alfama en de Bairro Alto, om daarna het avondmaal te nuttigen in een steegje met zicht op het “Castelo de São Jorge”.
Het leuke aan zondag was dat er vrij veel animatie was in de stad. Zo was er op de Praça do Comércio een concert aan de gang: Fado.
Onze laatste bus ging om 22:00. Spijtig dat er ’s avonds niet meer tijd overbleef om de sfeer op te snuiven.

Lisboa – Parque das Nações

Lisboa – Museu do Azulejo

Lisboa – Museu de Fado

Lisboa – Alfama

Lisboa – avondeten op een terrasje met zicht op de Castelo S. Jorge

Dag 3 (maandag)

Terug met de bus 714 naar Lisboa. Vandaag waren er merkelijk minder toeristen op de bus. We hadden wel een vrij vroege bus genomen. Hoe dichter we het centrum naderden hoe drukker het werd op de bus: werkdag voor vele Portugezen.
Het weer was iets frisser dan de dag tevoren. Je voelt dat de herfst in aantocht is. De wolken durfden de zon wel aan eens wegduwen. Het was” pulletje aan-pulletje uit” weer. Lekker warm in de zon, maar fris wanneer de zon verdween.
Het eerste museum op de planning was de “Fundação de José Saramago”. Ik had al een boek gelezen van hem : “ De stad der blinden”. Een boek dat ik heel graag gelezen heb. Dé gelegenheid om de Portugese versie te lezen. Het museum was heel kompleet: manuscripten, officiële documenten,… alles over zijn leven kon je er vinden. Zoals ook al zijn boeken in veel verschillende talen. Ik ben er buiten gekomen met de boeken:
“Ensaio sobre a Cegueira” (stad der blinden) en “Todos os nomes”.
Na het museum hebben we de metro genomen en afgestapt in Marques de Pombal. Een enorm grote plaats. In die buurt zitten ook alle grote bankgebouwen. In één van de kleine zijstraatjes hebben we geluncht. Van daaruit zijn we te voet naar de Bairro Alto gestapt. Daar hebben we het “Museu Arqueológico do Carmo” bezocht. Na dat bezoek hebben we de “Elevador” naar beneden genomen, de winkelstraten gedaan en iets gaan drinken. Vervolgens zijn we met tram 28 naar het kasteel “ Castelo São Jorge‘ gereden. Om terug te keren hebben de eerste de beste bus gnomen, de 737, om terug in het centrum te belandden. We waren doodop en na het avondeten in een typisch restaurantje hebben we ons naar de bushalte begeven.

Lisboa – Fundação José Saramago

Lisboa – Museu Arqueológico do Carmo

Lisboa – Castelo São Jorge

Dag 4 (dinsdag):

Het was heel wat frisser vandaag. Voor de eerste maal heb ik ’s ochtends de verwarming even aangezet in de caravan. En de korte broek werd vandaag geruild voor een jeans. We waren gisteren doodmoe en gunden onszelf een halve dag rust. Ik maakte van de gelegenheid gebruik om de foto’s op pc te zetten en onmiddelijk te bewerken – als je niet meteen noteert wat je juist getrokken hebt of waar je die ook weer getrokken hebt, ben je het zo weer vergeten (nou ik althans), een verslagje te schrijven en wat te lezen. Mijn vierde boek in de reeks van de Liese Meerhout-thrillers van Toni Coppers is ondertussen ook bijna uit. Na het middageten, dat we voor de verandering eens aan de caravan genuttigd hebben, zijn we op bus 714 gestapt. In Belém zijn we afgestapt om de “Mosteiro de Jerónimo” , de “Torre de Bélem” , de “Padrão de Descobrimentos“, en het “Museu dos Coches” te gaan bezoeken. Toen we het museum buiten kwamen zagen we dat we een flinke regenbui gemist hadden. En het regende nog steeds lichtjes. De enige dag dat we de rugzak met de regenvesten hadden thuisgelaten moest het natuurlijk regenen. Het was half zes en nog te vroeg om ergens te gaan eten. Het bleef ook maar regenen. Dus besloten we maar om het voor bekeken te houden – we hadden ook alles gezien wat we nog wilden zien. Op de camping hebben we het ons gezellig gemaakt in ons caravanneke, pasta’s met eens sausje klaargemaakt en met een lekker glaasje wijn de avond doorgebracht. Ook die avond viel de elektriciteit weer uit. Dat was al eens eerder gebeurd toen het regende. We zijn dan maar vroeg gaan slapen, na boek 4 uitgelezen te hebben.

Lisboa – Mosteiro de Jerónimo

Lisboa – Torre de Bélem

Lisboa – Padrão de Descobrimentos

Lisboa – Museu dos Coches

Lisboa – Sé de Lisboa

Dit delen:

Portugal 21 september 2012. Ook hier wordt de herfst ingeleid : Rond 8:30 begon het lichtjes te regenen.Vandaag zouden we Peniche bezoeken. Deze namiddag pas, de laatste dagen waren nogal druk en de vermoeidheid begint zich te laten voelen – de inhoud van de blogjes wordt ook alsmaar korter :-). Gelukkig klaarde het even later uit en tegen de late namiddag scheen de zon weeral volop.
Even na de middag kwamen we in Peniche aan. Na wat rondgereden te hebben in het centrum op zoek naar de “posto de informações” parkeerden we ons en gingen op verkenning. Peniche is een gezellig stadje met langs de haven heel wat restaurantjes. Verder bevond er zich ook hier weer wat er van een kasteel overbleef.

Peniche

Peniche

Na ergens een “sumol” (limonade) en een “bolo” ( gebakje) gegeten te hebben, zijn we de omliggende dorpjes gaan verkennen met hun “praias”. Zo onder andere de Praia da Conceição waar we lange tijd een aantal surfers hebben gadegeslagen.

Praia de Consolação

Praia de Consolação

Praia de Consolação

Praia de Consolação

De zandstranden lopen hier niet door, daar de kust hier heel rotsachtig is. Helemaal zoals ik ze graag zie. Er gaat niets boven het geluid en de schuimende massa van de golven die zich tegen de rotsen te pletter storten.

Tegen etenstijd – hier niet voor 19:00-19:30 – zijn we terug naar Peniche gereden om een lekkere maaltijd te nuttigen.

Peniche – Sardinhas grelhadas

Dit delen:

Alcobaça en Nazaré liggen op een 12 km van elkaar af en waren dus makkelijk te combineren.

Alcobaça wordt vooral gekenmerkt door zijn klooster. Een imposant gebouwd omringd door tal van toeristische winkeltjes.

Alcobaça

Na een bezoek aan het klooster zijn we verder op verkenning gegaan.Wij zijn nogal nieuwsgierig en gaan er altijd vanuit dat er nog meer moois moet te zien zijn dan alleen een monument. En inderdaad, hogerop vonden we de ruinen van een kasteel. Na veel klauterwerk stonden we op het hoogste punt en konden we het klooster van bovenuit bewonderen.

Zicht vanaf de resten van “o castelo”

Alcobaça

In Alcobaça hebben we ons middagmaal genuttigd: “frango na Púcara”, een specialiteit van de stad. Onafgezien van de bussen met toeristen merk je dat het hoogseizoen voorbij is. De restaurants zijn weinig bevolkt en je hoort er bijna alleen maar Portugees. Heel typisch vind ik dat in alle restaurants TV aanwezig is en meestal ook aanstaat.

Nazaré ligt aan de kust en wordt vooral gekenmerkt door zijn strand, de vele toeristische winkeltjes en zijn ligging. Je hebt een benedenstad en een bovenstad. Met de “Ascensor”, een treintje, kan je naar boven. Daar op het plein staat een mooi kerkje en wat verder kan je de “Farol de Nazaré” (vuurtoren) zien.

Nazaré

Nazaré

De vuurtoren van Nazaré

De vuurtoren van Nazaré

Nazaré

Ook hier weer heel toeristisch. Na wat rondgekuierd te hebben zijn we teruggereden naar de camping langs de baantjes die de kustlijn volgden en zijn we even in São Martinho de Porto gestopt.

Doodop zijn we ’s avonds is de camping toegekomen. Na een verkwikkende douche hebben we een stukje gegeten en zijn we vroeg in ons bed gedoken.